Zaskakujące odkrycie - Steffi Love Running Horse - biegający koń z firmy Simba - Stefania - renowacja

 Kolejny koń z serii - nie Mattel i nie Barbie. Gdybym miała jednym słowem opisać jego pojawienie się i dalszy rozwój sytuacji, to brzmiało by ono - ZASKOCZENIE. Uprzedzam, że ten post będzie dłuuugii... Także na spokojnie do lektury możecie szykować sobie kawkę lub herbatkę - będzie co czytać i oglądać.

Stefania po renowacji

Ogłoszenie

Zacznę od początku, a więc od momentu, gdy ujrzałam ogłoszenie. Zobaczyłam w nim co najmniej dziwnego konia - jego ciało przypomina mi mold High Steppera (czyli coś jak moje Lucyna i Tawny), jego oczy i maść z brokatem - przypominają raczej konie w stylu Bratz, łeb niejako podobny jest trochę do moldu Nibblesa (konia z ruchomą głową, szyją i z magnesem w pysku), tyle że ma zbyt wyłupiaste i wielkie oczy. Na klapce od baterii, która była widoczna na jednym ze zdjęć, jest napis - Simba. I dzięki temu zorientowałam się, że chodzi zapewne o lalkę Steffi Love. Wpisywanie różnych fraz w Google, szukanie obrazem - NIC - zero informacji. Mniej więcej w tym momencie, w mojej głowie zapaliła się mała żaróweczka - konik ma sygnowanie marki Simba, nie ma o nim prawie żadnej informacji, ale na pewno należy do Steffi Love - to może być ciekawy eksponat do mojej kolekcji, niejako biały kruk wśród koni dla lalek. Żeby było jeszcze bardziej intrygująco - cena w ogłoszeniu mieściła się w przedziale bardzo budżetowych zakupów. 

Przejrzałam strony innych kolekcjonerów i na stronie niemieckiej znalazłam zdjęcia tegoż rumaka. Nie myliłam się, to koń Steffi Love i sprzedawany był pod nazwą - Running Horse - ot, wszystkie informacje jakie udało mi się zdobyć. Nie wiem z którego jest roku, kiedy był dostępny na rynku. Ale skoro jest taką zagadką postanowiłam zaryzykować i przygarnąć go do stada. Jego oczy do mnie nie przemawiały, nie są w moim stylu, jednak jest to ciekawy okaz i ta jego niedostępna historia mnie intrygowała.

Przesyłka

Przybycie tajemniczego konia zbiegło się w czasie z kończeniem montażu filmu o Reksiu i przybyciem budżetowego gangu z poprzedniego posta. Stefkowy koń musiał odczekać w kolejce na unboxing przynajmniej jeden dzień. Choć naprawdę umierałam z ciekawości jak będzie prezentował się na żywo.

W końcu nadszedł ten moment i uwolniłam tego rumaka z folii i kartonu. 

Na biodrze po ładnej stronie moldu widnieje okrągły, odstający przycisk, z początku myślałam, że uruchamia jakieś dodatkowe funkcje - jak np. odgłosy konia.

Od razu zaczęłam się zastanawiać jaką płeć przypisać temu osobnikowi. Z tymi czarnymi włosami wyglądał na faceta. Jednak w moim stadzie nieMatellowskich koni, póki co, mam samych chłopaków - przydałaby się jakaś dziewucha. Kolejna sprawa to zakres pracy - na początku zakładałam tylko standardowe ogarnięcie - mycie, rozczesywanie... i tu pojawiała się lekka niepewność - te włosy, zwłaszcza w ogonie - wyglądały jakby miały się za chwilę rozsypać w proch. W moich zasobach mam schowane nowe, piękne, czarne włosy dla Joey'a - tylko nie mam czasu mu ich zainstalować. Przemknęła mi myśl, że Joey może jeszcze poczekać, jeśli przyjęcie do rodziny tego konia wykonam na szybko, po najniższej linii oporu - zapewne nigdy już nie będzie mi się chciało do niego wrócić, a trzymanie kolejnej sieroty ze zniszczonymi włosami - rujnuje całkowity obraz mojego stada. I tak zapadła decyzja, że włosy będą wymienione. Jak widać nigdzie nie ma ani jednej zaślepki zakrywającej śruby - więc to także przemawiało za tym, że nie będzie to duży problem.

W ogłoszeniu widniała informacja, że koń zasilany jest na cztery baterie typu AA (zwykły paluszek), kiedyś chodził, teraz prawdopodobnie już nie chodzi - nie był sprawdzany. Więc kolejnym moim krokiem było wciśnięcie w zaśniedziałe i zalane wylanymi bateriami styki nowych baterii - i koń ruszył. O dziwo ruszały się tylko nogi. Szyja stała w miejscu. Byłam pewna, że powinna się poruszać razem z nogami - jak u moich chodzących Matteli - zatem kolejna rzecz do sprawdzenia - może coś pękło, może się odczepiło - i tak muszę go rozkręcić. Po naciśnięciu okrągłego przycisku na zadzie - nie stało się nic nadzwyczajnego, nic czego się spodziewałam - po jego wciśnięciu i przytrzymaniu koń po prostu chodzi - do momentu zwolnienia przycisku. Domyśliłam się, że jest to funkcja TRY ME - gdy koń jest w opakowaniu, raczej do niczego więcej się nie nadaje.

W międzyczasie wciąż wertowałam internet w poszukiwaniu informacji o tajemniczym Running Horse Steffi Love z firmy Simba. Przewertowałam katalogi Simba Dicke od 2013 roku - bo takie jedynie znalazłam. W całym internecie ogarnianym przez Google była tylko ta jedna, niemiecka strona z zabawkowymi końmi dla lalek, na której było zdjęcie tego okazu. W końcu wpadłam na pomysł, by wykorzystać inne wyszukiwarki. I dopiero rosyjska wyszukiwarka - yandex - wypluła mi 3 zdjęcia z rosyjskiego internetu, wrzucam je poniżej. BTW - musiałam je nieco przeskalować, bo wszystkie były rozciągnięte w pionie - w Rosji mają monitory o niestandardowych proporcjach, czy jak?

Tak prezentował się koń w opakowaniu (źródło: yartoys.ru)

wygląda to na jakieś zdjęcie promocyjne (źródło)

obrazek pochodzący prawdopodobnie z opakowania (źródło)

I w pełni rozumiem dlaczego koń nazywa się Running Horse a nie Walking Horse - na nowych bateriach zasuwa z taką prędkością, że nie da się tego nazwać chodzeniem. Tak w ogóle to mój egzemplarz nie chodzi, ponieważ składają mu się przednie nogi i ląduje na pysku. Zobaczymy, może podczas dekonstrukcji uda się to naprawić.

Czarne włosy nieco mnie zmyliły, ponieważ zakładałam, że ogłowie jest kompletne i są też wodze. Jak się okazało - wodzy brak, a ogłowie jest wybrakowane w miejscu ich łączenia. W ogóle to wygląda bardziej jak kantar, w dodatku nieco za mały.

Wydaje mi się, że jest we mnie jakaś wewnętrzna, bardzo silna niechęć do wielkich, błękitnych oczu u koni. Działają na mnie odrzucająco - tak było z Heńką i Ryśkiem - tu mam to samo - drażnią mnie. Te jeszcze dodatkowo są wystające... brrr...

Przygotowanie do odświeżenia

Czas zdjąć ogłowie i siodło.

Pierwszy raz mam do czynienia z akcesoriami konia Steffi. Zarówno ogłowie, jak i siodło - wykonane są z elastycznego tworzywa przypominającego gumę. Zapięcie ogłowia nie chciało się otworzyć, bałam się, że pęknie, więc po prostu zsunęłam je z uszu, bez rozpinania. Nie ma w nim nic nadzwyczajnego, praktycznie żadnych ozdób, prócz kilku odstających kresek. 

Siodło jest bardzo płaskie, ale całkiem ładnie zdobione. Zapinane na popręg podobny jak w starych westernowych siodłach Mattel. Podobnie też jak we wspomnianych siodłach - są tu otwory, których przeznaczenia nie znam. Domyślam się, że mogły służyć do mocowania lalki - np. w opakowaniu. Powyższe zdjęcia ukazują siodło przed myciem, zwłaszcza na środkowym obrazku widać ile było na nim brudu.

Nie byłam jeszcze w pełni przekonana, ale chciałam by ten osobnik był klaczą. Nie wiem czemu dość długo zastanawiałam się nad imieniem, skoro ona sama je sobie przyniosła - nie było innego wyboru jak Stefania - od Steffi Love. Tak więc Stefa bez akcesoriów prezentowała się całkiem fajnie - co widać na zdjęciach powyżej. Co można z nich wywnioskować zestawiając je ze zdjęciami znalezionymi w sieci - nie tylko ogon miała w trakcie rozpadu - grzywy też brakowało. 

Zanim jeszcze znalazłam te zdjęcia w necie, od razu czułam, że w pysku jest magnes.

Widać tu też brokat - te drobniutkie jasne plamki na plastiku.

Klapka baterii - zabezpieczana śrubą - zupełnie jak w moldzie High Stepper'a. Podobnie włącznik między przednimi nogami. Na klapce widoczny napis SIMBA - MADE IN CHINA. Oprócz tego, tuż pod śrubą jest informacja, by używać baterii alkalicznych typu AA. Nie ma roku, jak w przypadku Mattela, bo jak widać, jest to skopiowany mold, ciekawe czy na jakiejś licencji czy jest to klasyczna podróbka. Być może dołożenie ruchomej głowy i magnesu w pysku - miało sprawić, że jest to jednak inny mold, tak by nikt się nie przyczepił.

Odstające oczy

Obejrzeliśmy sobie Stefanię dokładnie, udokumentowałam jej stan w chwili przybycia, więc czas na dekonstrukcję.

O rany, rozebrałam konia na części!

Jedna śrubka, druga śrubka... i kolejna - koń jest w częściach. Z rozbiórką nie było najmniejszego problemu. No może tylko taki, że śruby były bardzo mocno zakręcone. Poniżej części okrywy wierzchniej konia przygotowane do mycia. Wnętrzności i nogi - czyli cały mechanizm i nogi - zapomniałam sfotografować - jest na filmie.

Mycie

Mycie było dość eksprseowe - plastikowe części wylądowały w misce z detergentem. Przetarłam je gąbką, wypłukałam i wysuszyłam. W trakcie mycia, nagle wpadła mi do głowy myśl - kto powiedział, że ten koń ma mieć czarne włosy??? Przecież to, że takie miał nie oznacza, że nowe mają być takie same. Poza tym z tymi czarnymi włosami jest taki smutny i w ogóle jakoś mi one nie pasują. Może gdyby plastik nie miał tego brokatu wyglądałyby lepiej. Przez ten brokat to on się aż prosi o coś jaśniejszego.

Przegrzebałam swoje zasoby włosowe i wybrałam dwa kolory - złocisty blond i brązowe włosy, jakie zamontowałam Lucynie. I szczerze powiem - nie mogłam się zdecydować. 

Blond wyglądał kusząco, jednak z tyłu głowy miałam Kalekę. Z kolei ten brąz był tak idealnie dobrany do koloru plastiku, że bałam się, że będzie się zlewał. Wysłałam powyższe zdjęcia do Doroty. Też potrzebowała chwili... i gdy ja już wiedziałam w którą stronę powinnam pójść - odpisała mi, że brąz. Uff... zgodziłyśmy się.

Przygotowanie włosów

Lucynkowe włosy są zrobione z henlonu, tworzywa, które w momencie renowacji Wavy wydawało mi się łatwiejsze i przyjemniejsze do współpracy. Wszystko jest super, dopóki włosy nie zaczną się plątać. Włosy, które mi zostały po Lucynie, były spięte gumką i schowane w foliowy rękaw - tak jak w momencie zakupu. Niestety, gdy próbowałam pozbyć się gumki - włosy mi się okropnie splątały. Nie było szans, by je rozczesać, bo przy kolejnych próbach - plątały się jeszcze gorzej.

Wrzuciłam je w końcu pod wodę, umyłam szamponem. Nałożyłam dużą ilość odżywki i trzymając bardzo mocno w jednej ręce - rozczesywałam szczotką z szerokim rozstawem zębów - zaczynając od samej góry i kończąc w miejscu, gdzie szczotka zatrzymywała się na kołtunach. Zachlapałam przy tym całe lustro w łazience. Gdy kołtuny udało się zsunąć maksymalnie w dół, zdecydowałam się je odciąć. Wyrównałam końcówki, spłukałam odżywkę i wysuszyłam umyte włosy lekko ciepłym powietrzem suszarki do włosów.

Włosy te były fabrycznie karbowane w bardzo drobne fale - widać je na zdjęciu u góry. Myślę, że przez te karbowania łatwo się plączą i kołtunią. Po wysuszeniu włosów od razu złapałam za karbownicę i rozprostowałam te fale. Nie dało się ich całkowicie usunąć, choć prawie poparzyłam sobie dłonie, ale efekt był widoczny i odczuwalny w dotyku.

Umyte, wysuszone i nieco rozprostowane nowe włosy

Mając już pewne doświadczenie wiedziałam, że po podzieleniu widocznej porcji na pół, następnie z jednej połowy odjęciu jednej trzeciej objętości - z pozostałych dwóch trzecich powstanie ogon, natomiast z połowy i odłożonej jednej trzeciej drugiej połowy - powstanie grzywa. No trochę namieszałam z tą kalkulacją - ale nie umiem jaśniej.

Naprawy

Po rozebraniu Stefki na części, okazało się, że szyja jest tylko manualnie ruchoma - nie ma żadnego powiązania z mechanizmem i nigdy nie miała. Zdziwiło mnie tylko, że trzyma się na niewielkim elemencie odchodzącym od korpusu (taki niewielki plastikowy prostokącik odstający u góry korpusu - na obu częściach - widoczny na powyższych zdjęciach z częściami ciała przed myciem). Więc szyja nie wymagała napraw. Za to jedna z tylnych nóg była pęknięta. Jeszcze nie złamana, ale było blisko.

Sprawę załatwił super glue.

Dokręciłam też śrubki w nogach i wyczyściłam pojemnik na baterie i zalane styki.

Nowy ogon i grzywa

W przeciwieństwie do dotychczasowych, uwiecznionych na filmikach - wymian włosów u chodzących koni Barbie - tym razem wymiana odbędzie się na otwartym koniu i grzywa powstanie na bazie.

Nowa baza nowej grzywy

Nową bazę zrobiłam z jakiegoś plastikowego opakowania po czymś - lubię wykorzystywać materiały z odzysku. Odrysowałam starą bazę na tym plastiku i wycięłam. Następnie przymierzając do kołeczków wewnątrz szyi - zrobiłam otwory mocujące bazę w szyi.

Nowa baza grzywy zainstalowana na próbę w szyi

 Zanim się wzięłam za tworzenie grzywy, zainstalowałam nowy ogon. I oczywiście - zapomniałam o zdjęciu z tego etapu (spokojnie - będzie na filmie). Zrobienie ogona to pestka - odmierzone włosy spinam trytką w połowie, przewlekam przez beleczkę wewnątrz konia, spinam kolejną trytką - i gotowe! 

Tworzenie grzywy to większa zabawa. Podobnie jak w przypadku grzyw bez bazy - najpierw oddzielam od przygotowanych włosów drobne pasma - w przypadku grzywy z bazą - lepiej gdy są mniej gęste i jest ich więcej. Choć nie chciałam robić ich zbyt drobnych, bo to bardzo żmudna robota, a i tak później nie ma zbyt widocznej różnicy. Te pasma przewiązuje nitką i zabezpieczam klejem.

Z lewej - gotowe pasma do grzywy, z prawej - włosy które mam przerobić na takie pasma jak te obok.

Gotowe pasma do grzywy

Z przygotowanej porcji włosów wyszło mi 22 pasma. W nowej bazie zrobiłam sobie otwory do mocowania pasm i za pomocą igły do rootowania przewlekałam nitki przez te otwory i związywałam.

Pasma przywiązane do bazy

Gdy wszystkie pasma przywiązałam do bazy - cały powstały szew zabezpieczyłam klejem na gorąco.

W zbliżeniu zbyt ładnie to nie wygląda, ale nie ma to wielkiego znaczenia - szew nie będzie widoczny. To, że pasma są różnej objętości - też nie ma wielkiego znaczenia.

Stefka w nowym wcieleniu

Po złożeniu klaczki w jedną całość i zamontowaniu włosów, prezentowała się tak:

No nie wiem, jak Wasze wrażenia - mnie powstały efekt zaskoczył bardzo pozytywnie już na tym etapie - gdy jeszcze włosy nie były ułożone i wyrównane. Naprawdę nie sądziłam, że może się tak zmienić. 

Jeśli chodzi o jej funkcje motoryczne - niestety nadal po pierwszym kroku leci na pysk. Moim zdaniem może to być wada fabryczna kradzionego moldu - wydaje się jakby głowa z szyją były zbyt ciężkie, a przednie nogi zbyt słabe. Nie próbowałam uruchamiać jej z lalką na grzbiecie, jednak słabość przednich nóg nie wróży raczej sukcesu. Także - owszem działa - jednak lepiej prezentuje się gdy stoi. Nie polecałabym jej jako zabawki.

W ruch poszła moja suszarko lokówka - bez końcówek - co by ułożyć grzywkę, grzywę i ogon na ich miejscu.

No niezła dama z niej wyszła, naprawdę. Biorąc przykład z Wavy - musiałam obciąć grzywkę przy wyrównywaniu, bo choć tak długa zacnie wygląda, to jest mało praktyczna.

No wyszła z niej niezła kasztanica! A jakoś tak wcale się nie zapowiadała. Obcięcie kołtunów z włosów podczas ich przygotowania nie zrobiło większej szkody - włosy wyszły akuratnej długości i wymagały jedynie wyrównania. Postanowiłam nie skracać ich mocniej, z resztą patrząc na zdjęcia oryginału - były niewiele krótsze.

Uprząż i siodło

Kurczę, to miało być proste i szybkie przyjęcie do stada - zwykłe czyszczenie, czesanie i ponowne ubranie - kilka zdjęć - i po temacie. Ech...

Patrząc na nią w tych pięknych nowych włosach, spoglądając na marne wyposażenie jakim obdarzono ją w oryginale - no jakoś mi się to nie spinało. Od początku zakładałam, że przydałby się jej jakiś czaprak, choć nie miałam pojęcia jakby miał wyglądać. Przetrząsnęłam swoje zasoby materiałowe i znalazłam beżowy aksamit - ale choć go wyciągnęłam - jakoś do mnie nie przemawiał. I nagle wpadł mi do głowy pomysł, by tą czerń i brąz przełamać błękitem łączącym się z jej oczami. Udało mi się znaleźć materiał, z którego robiłam czaprak dla Baji - kolejny recykling - gdyż to ścinek z mojej starej ukochanej letniej kurtki. Przycięłam go pod rozmiar, obrobiłam ręcznie brzeg - Czaprak gotowy!

No to teraz uprząż. Serio, na początku sądziłam, że dorobię tylko wodze do tego ogłowia i będzie z czapki! Jednak gdy spojrzałam na Stefę, na ten czaprak pod siodłem... No nie! Z mojego zasobu materiałowego wyciągnęłam skóropodobne ścinki (znów recykling - zostały z pokrowców samochodowych jakie kiedyś, dawno temu, szyła moja mama do naszego Poloneza) - wycięłam z nich dwa cienkie paseczki. Z drutu zrobiłam kółka. Trochę ten czarny kolor mnie przerażał i okazało się, że pasek przeznaczony na czoło wyszedł mi za krótki - a w pudełku, w którym trzymam drut na kółka znalazłam odpowiedniej długości niebieski paseczek z czasów, gdy robiłam ogłowie dla Zdziśka. Kolor idealnie pasował i do oczu i czapraka. Jeszcze jeden czarny pasek na wodze - haczyki - no i uprząż gotowa!

Stefa po przemianie

Sesje

Korzystając z okazji, że pogoda jeszcze nas w tym roku rozpieszcza i możemy cieszyć się kolorową jesienią. Wybrałam się z moją piesą, Stefką i aparatem do naszego lasu. Był to mój pierwszy raz z koniem za ogrodzeniem, zwykle robię sesje w ogrodzie. Ale Stefania na tle jesiennego lasu wygląda cudownie!

Ozdoby do włosów i sesja z lalką

Cały czas brakowało mi jednak jakiegoś akcentu we włosach. W oryginale obdarowano ją szczotką i grzebieniem w różnych kolorach, dwoma wiadrami do noszenia, pakietem jabłek i porcją siana. Dlaczego koń dla lalki nie ma żadnych ozdób do włosów?! Jeszcze tak długich włosów. Inspiracją był dla mnie wspominany Nibbles - coś nie dużego, nie przesadzonego - kokardki!

Dawno nie było moich lalek, zatem na koniec Stefcia i Summer (któż by inny):

Porównanie

Na samiutki koniec - porównanie:

Film